25 graden en oliebollen

Hoi allemaal,

Vandaag weer een nieuwe update van onze blog!

Dit jaar was 5 december voor ons anders dan anders. We hebben deze dag doorgebracht in onze bikini aan het strand en een oliebol (vetkoek). Oh wat baalden we hiervan…

Afgelopen zaterdag hebben we met de hele groep een bezoek gebracht aan het Kragga Kamma safaripark. Dit is een veel kleiner park dan Addo Elephant park (waar we al eerder zijn geweest), maar ze hadden er wel andere dieren. Zo hebben we deze keer giraffen, neushoorns, cheeta's en nog veel andere dieren gezien. Na een paar uur rondrijden wilden we het park gaan verlaten, maar net voordat we gingen zagen we nog apen. Junayne gaf ons het idee om de apen wortels te voeren, terwijl dit eigenlijk verboden was. Het begon met één aap die op de wortel af kwam, en daarna volgden er nog vele anderen. Dit was erg leuk om te zien! Sommige apen klommen zelfs bij ons op de auto. 
In de middag zijn we verder gegaan naar een plaatsje aan de zee. Eerst hebben we een paar uur liggen bakken in de zon. Zowel letterlijk als figuurlijk, want we hebben ook nog genoten van een lekkere braai. Aan het eind van de middag zijn we met iedereen gaan sandboarden (snowboarden op zand). Toen we eenmaal onze sandboards gewaxt en aan gedaan hadden, kon het sandboarden beginnen. Als eerste gingen we van een mini-berg af. Dit was voor ons al heel erg eng, terwijl we nauwelijks vooruit kwamen. Daarna zijn we naar een steilere berg gegaan, waarbij we hoge snelheden bereikten (haha).  Inge heeft dan ook flink zand gehapt. Het was een leuke ervaring!

Zondag ging Laura met een paar andere meiden en Lusi naar een echte Zuid-Afrikaanse kerk. We haden al veel positieve verhalen gehoord. Hierdoor werden we nieuwsgierig en wilden we ervaren hoe het er in zo'n kerk aan toe gaat. En ja hoor, het was echt heel anders dan in Nederland. Er werd veel gezongen, gedanst en geschreeuwd, het leek soms zelfs wel een soort 'feestje'. Ook hingen er grote beeldschermen in de kerk met de teksten van de liedjes en stond er een podium.
Deze avond was er een speciale mis, dit kwam omdat het bijna kerstmis was. Veel kinderen zongen, dansten en speelden toneel. Het was zeker de moeite waard om een bezoekje te hebben gebracht aan deze kerk!

Maandag zou het Holiday Program van start gaan. We reden met een busje vol vrijwilligers richting de Primary school. Toen we daar eenmaal aankwamen stonden er veel auto's en zagen we kinderen in uniformen rondlopen. Dit was vreemd, aangezien de scholen al gesloten zouden moeten zijn. Dit was dus niet het geval. We hadden voor Holiday Program dus geen locatie én geen kinderen. Dit was balen, want we konden dus niet beginnen aan het Holiday Program. Typisch Zuid-Afrika… maar we zijn er wel al een beetje aan gewend. 
In de avond hadden we een surprise-avondje gehouden met de hele groep. Zo hadden we toch nog een beetje een Sinterklaas gevoel hier in Zuid-Afrika.

Omdat het Holiday Program niet doorging, is er besloten dat we dinsdag naar het strand zouden gaan met verschillende kinderen uit de township. De kinderen en lokale vrijwilligers werden in twee kleine busjes en één auto gepropt en vertrokken naar het strand. In totaal waren er ongeveer 50 kinderen.  Erg krap dus.. Voor sommige kinderen was het de eerste keer in hun leven dat ze de zee zagen. Het was dan ook erg mooi om te zien hoe de kinderen aan het genieten waren. Toen de lunch voor de kinderen werd klaargemaakt, hebben ze ondertussen verschillende spellen gedaan. Eenmaal gegeten, waren de kinderen zo weer verdwenen. Zo gaat het hier..

Afgelopen woensdag zijn we met een groepje naar Love Story gegaan, een vrijwilligersorganisatie. Eenmaal aangekomen werden we meteen aan het werk gezet. Toen we zo'n 30 broden met jam hadden besmeerd, konden we vertrekken naar het ziekenhuis. Hier moesten we namelijk de boterhammen en zakjes chips uitdelen aan de patiënten. De mensen zijn hier erg dankbaar voor wat je voor hen doet. Zo zijn we meerdere malen uitbundig bedankt door de patiënten. Ook kwamen we zelfs op de intensive care. De deuren staan hier gewoon wagenwijd open, en je kunt zo naar binnen lopen. Dit is echt gek, want in Nederland zijn de afdeling gesloten en beschermd. 
's Middags zijn we nog even langs kantoor gegaan, om snoepzakjes op te halen die we later konden uitdelen. Ze vertelden ons dat ze niet precies wisten wat we konden verwachten, aangezien deze crèche nog nooit eerder bezocht is door Love Story. Eenmaal aangekomen bleek dat er veel meer kinderen waren dan snoepzakjes.  Om dit op te lossen hebben we alle zakjes open gemaakt zodat we meer snoep hadden om te verdelen. Het uitdelen ging verrassend goed, totdat we snoep over hadden en hiermee naar buiten liepen. Alle kinderen kwamen op ons afgerend en we moesten het snoep boven ons hoofd houden. Zelfs toen werd het snoep nog afgepakt.

Donderdag was onze tweede dag bij Love Story. We hoopten dat we deze dag ook weer op pad konden. Eenmaal aangekomen bleek dat ze al op ons aan het wachten waren. We konden meteen vertrekken en hebben bijna alle townships rondom Port Elizabeth bezocht. We hebben hier kratten met eten uitgedeeld, gasflessen om mee te koken en kleding. De mensen waren erg dankbaar voor het eten wat ze kregen en we hebben overal wel een rondleiding gehad door hun huis of moestuintjes. Erg bijzonder om te zien was dat de medewerkers van Love Story vaak gevraagd worden om te bidden voor deze mensen. Soms wordt dit wel een paar minuten lang gedaan bij één persoon. 
In de middag hebben we ook nog voedselpakketten afgegeven in Walmer township. We hebben ze afgegeven aan een vrouw die dit dan weer geeft aan de lokale bewoners. Dit zijn elke week maximaal 50 gezinnen. De week erop zijn het  50 andere gezinnen die de voedselpakketten krijgen. De mensen in de township worden hiervoor geselecteerd. Zo zijn er dan ook verschillende huisbezoeken geweest om te kijken hoe slecht hun situatie is.

Het was voor ons erg leuk om mee te maken hoe het is om vrijwilligerswerk te doen. De mensen van de organisatie en de bewoners zijn erg blij met je, en dat geeft dan ook een fijn gevoel. Het is erg dankbaar werk!

We kijken erg uit naar aankomende zondag. In het stadion van Port Elizabeth zal een rugby toernooi zijn. Voor de Afrikanen is dit een erg belangrijke gebeurtenis ieder jaar.

Op naar de laatste week..

Groetjes Inge en Laura